Niemiecki

Alfabet: Niemiecki alfabet składa się z 26 liter alfabetu łacińskiego oraz kilku dodatkowych liter: ä, ö, ü oraz ß (Eszett). 

Złożenia: Niemiecki jest znany z długich wyrazów złożonych. Dzięki łączeniu kilku słów w jedno Niemcy mogą tworzyć bardzo precyzyjne i opisowe terminy. Na przykład „Rechtsschutzversicherungsgesellschaften” oznacza „firmy ubezpieczeniowe zajmujące się ochroną prawną”, a „Donaudampfschiffahrtselektrizitätenhauptbetriebswerkbauunterbeamtengesellschaft”, dosłownie tłumaczone jest jako „Stowarzyszenie Podległych Urzędników Głównego Budynku Konserwacyjnego Obsługi Dunajskiej Elektrycznej Żeglugi Parowej”. Uff! 

Najdłuższe słowa: Niemcy nie boją się tworzyć długich słów. „Rindfleischetikettierungsüberwachungsaufgabenübertragungsgesetz” tłumaczone jest jako „ustawa o przekazywaniu obowiązków nadzoru znakowania mięsa wołowego”. 

Szyk zdania: Niemiecki, podobnie jak Polski, jest dość elastyczny, jeśli chodzi o szyk wyrazów w zdaniu. Najczęściej stosowaną kolejnością jest podmiot – orzeczenie – dopełnienie. Jednak szyk można zmienić, by podkreślić konkretny wyraz w zdaniu lub w celach stylistycznych. 

Rodzaj rzeczownika: W języku niemieckim każdy rzeczownik ma rodzaj: męski, żeński lub nijaki. Od rodzaju rzeczownika zależy rodzajnik (der, die lub das) oraz deklinacja wyrazów określających dany rzeczownik. 

Przypadki: Język niemiecki jest znany z odmiany przez przypadki, która ma wpływ na rodzajniki, przymiotniki i zaimki używane z rzeczownikami. W niemieckim istnieją cztery przypadki: mianownik, dopełniacz, celownik i biernik. Każdy przypadek pełni określoną funkcję gramatyczną. 

Koniugacja: Niemieckie czasowniki odmieniają się w zależności od podmiotu i czasu w zdaniu. Język ten posiada mocne i słabe czasowniki. Czasowniki mocne odmieniają się w sposób nieregularny. 

Umlauty: Język niemiecki zawiera umlautowane samogłoski (ä, ö, ü), które zmieniają wymowę i znaczenie słów. Na przykład „schon” znaczy „już”, a „schön” – „piękny”. 

Liczba mnoga: Liczbę mnogą można tworzyć na różne sposoby, na przykład poprzez dodanie -e, -n, -en lub -er do rzeczowników, w zależności od ich rodzaju i przypadku. 

Odmiany regionalne: Język niemiecki jest używany w kilku krajach, w tym w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Liechtensteinie oraz części Włoch i Belgii. Każdy z tych regionów ma swoje własne dialekty i odmiany języka. 

Wpływowa literatura: Język niemiecki ma bogatą tradycję literacką, a autorzy, tacy jak Johann Wolfgang von Goethe, Friedrich Schiller i Franz Kafka, mieli znaczący wkład w literaturę światową.